Kinezyterapia - leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Forma ta wykorzystuje ruch jako środek leczniczy, przez co ma zdolność oddziaływania na wszystkie narządy naszego organizmu. Jej zadaniem jest przywrócenie pełnej sprawności fizycznej (jeżeli jest to możliwe w danym schorzeniu) lub maksymalnej sprawności fizycznej w schorzeniach przewlekłych i pozostawiających pewne zmiany nieodwracalne. Stosowana jest m.in. w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, zespołach bólowych kręgosłupa, przed i po zabiegach operacyjnych, po udarach oraz zawałach.

Kinezyterapia miejscowa dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo, składają się na nią:

• ćwiczenia bierne,
• ćwiczenia czynno-bierne,
• ćwiczenia wolne,
• ćwiczenia izometryczne,
• ćwiczenia wspomagane,
• ćwiczenia z oporem,
• ćwiczenia specjalne wg metod fizjoterapeutycznych (PNF, Metoda Mc Kenzie, terapia manualna).

Ćwiczenia indywidualne (specjalne) prowadzone są przez terapeutę wg metod:

PNF (Prioproceptive Neuromuscular Facilitation, M. Knott) – ćwiczenia prowadzone tą metodą dążą do utorowania ruchów przez funkcjonalną jedność nerwów i mięśni. Utorowanie daje się stymulować przez bodźce:

• eksteroreceptywne (stymulacja dotykowa, wizualna, werbalna),
  
• propioreceptywne (poprzez układ ruchu w formie rozciągania i stymulacji stawu).
  
•  ćwiczenia metodą PNF stosuje się u pacjentów z:
  
• uszkodzeniami nn.obwodowych, np. porażenie n. promieniowego lub strzałkowego,
  
• chorobami ośrodkowego układu nerwowego: ataksja, SM, niedowład mózgowy,
  
• chorobami rdzenia kręgowego,
  
• niedowładami kończyn na skutek urazów, guzów, zapaleń,
  
• chorobami zwyrodnieniowymi kręgosłupa i stawów kończyn,
  
• po złamaniach,
  
• po udarach,
  
• po uszkodzeniach mięśni, ścięgien, więzadeł, uszkodzeń nerwowych.
  

Metoda Mc Kenzie – mechaniczne diagnozowanie i leczenie schorzeń kręgosłupa, wynikających z przeciążeń statycznych i dynamicznych. Terapeuta na podstawie obszernego wywiadu i badania pacjenta, dobiera odpowiedni dla niego program postępowania w określonym schorzeniu kręgosłupa. Pacjent zostaje poinstruowany jak likwidować skutki i eliminować przyczyny problemów kręgosłupa.

Metodę stosuje się w: schorzeniach kręgosłupa i stawów obwodowych np. zaburzenia struktury uszkodzonego dysku (dyskopatie), objawy rwy kulszowej, rwy biodrowej, rwy ramiennej, dysfunkcje tkanek miękkich.

Terapia manualna - koncepcja badania i leczenia pacjenta, oparta na diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń strukturalnych narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów). Dzięki rozbudowanemu schematowi badania różnicującego, fizjoterapeuta za pomocą szczegółowego wywiadu i badania jest w stanie odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanizmy pojawienia się dolegliwości. Tym samym stawia hipotezę zaburzenia strukturalnego u pacjenta. Jako leczenie stosowane są techniki: mobilizacji stawów, neuromobilizacje struktur nerwowych, leczenie tkanek miękkich (tj. mięśni, więzadeł, ścięgien).

Kinesiotaping - Metoda polega na aplikacji przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę specjalnych plastrów na skórę pacjenta. Działanie kinesiotapingu opiera się na uregulowaniu napięcia mięśniowego w miejscu aplikacji taśmy. Wpływa przez to na zwiększenie zakresu ruchu mięśni oraz ich siły. Aplikacje Kinesiotapingu powodują, że skóra jest delikatnie podciągana, zwiększając jednocześnie przestrzeń pomiędzy skórą właściwą, a powięzią co powoduje redukcję zastojów i obrzęków limfatycznych (usprawnia mikrokrążenie chłonki). Ma również działanie przeciwbólowe, poprawia funkcjonowanie i wspomaga regenerację w oparciu o procesy samoleczenia.  W procesie zdrowienia następuje normalizacja napięcia mięśniowego i powięziowego, korygując ułożenie powięzi i skóry wpływa na poprawę propriocepcji (czyli czucia własnego ciała –np. bez kontroli wzroku wiemy jak mamy ułożone ciało). Właściwości elastyczne plastra utrzymują się przez około 3 do 10-ciu dni w zależności od producenta przeciętnie przyjmuje się okres 5-7 dni.

Procesy terapeutyczne trwają 24 godziny na dobę.